بودن هایی که در تعریف دیگران است..

تظاهر کردن برای یک انسان صادقانه ترین کار ممکن در نظر دیگران و سخت ترین عمل ممکن در نزد همان انسانِ متظاهر است. تظاهر به خوشحالی، به خوشبختی، به شاد بودن، و حتی در نوع بدِ اون بدبختی، بی کسی، تنهایی،،،صادقانه است در نظر دیگران! چون انسان های مقابل اون فرد رو کاملا با همون تظاهر و با همون ظاهر سازی شناخته اند و تعریفشون هم مطابق با همون شناخت هست و هرچه قدر هم که سعی کنن باز هم تنها عامل تعریف و قضاوت از یک فرد در نزد اون ها همان تظاهر خواهد بود. همان اعمال ظاهری که از یک انسان سر میزند و دلیل شناخت او میشود؛ حال اعمال خود خواسته و یا ناخواسته که معمولا ناخواسته هم نیست.و حتی بعدها هم خیلی های دیگه آدمی رو با همان ظاهر سازی های خواهند شناخت و این ظاهر سازی ها میشود خط ِ تعریفِ وجودِ یک انسان! یک انسان که در بین همگان نفس میشکد، زندگی میکند، میخورد، میخوابد، و حتی عاشق میشود.. یک انسان که برای زیستن های گاه اجباری فقط باید تظاهر کند.