یا من یرجی الا فضله..

خسته از هر چی رسیدن،وقتی پشتش سفری نیست..

داستان "دل" صدرا

یکی بود؛هیچ کس نبود!

.

.

.

همان یکی هم "خدا" بود و بس.

 

یا رفیق

امروز که از هم جدا شدیم،تا خود خونه زیر لب زمزمه میکردم :

"یا رفیق من لا رفیق له"

.

.

.

تو دلم میگفتم: نه خدایا این یکی رو دیگه نه. خواهش میکنم نه!

امروز برای "بودنش" کنار بودن هام ، صدقه کنار گذاشتم .

.

.

.

خدایا مراقب لحظه های ما دوتا باش.

 

"کتابخانه و موزه ی ملی ملک 11 اسفند 92"

 

حرف اول

 

 

حرف های  صدرا اول و آخر ندارد.چون اول و آخر تمام حرف ها دست همان

 یک حرف است: "قل هو الله احد".

نجوا فقط گاهی از میانه حرف ها سر در می آورد و گاه آنچنان گیج که اصلا

نمیداند در کجای یک حرف هست و آیا اصلا هست؟!

اما یک چیز را میداند بالاخره باید به همان به اصطلاح حرف هایش،کمی

سامان بدهد...!

 

 

 

پی نوشت1: سلام! بالاخره از اجاره نشینی تو مجاز آباد راحت شدیم (:

پی نوشت2: همیشه یه تیپ نمینویسم و قطعا این زبون پر حرف یک جاهایی عوض هم میشه و یک

جاهایی سکوت.